ужы́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ужы́ты ужы́тая ужы́тае ужы́тыя
Р. ужы́тага ужы́тай
ужы́тае
ужы́тага ужы́тых
Д. ужы́таму ужы́тай ужы́таму ужы́тым
В. ужы́ты (неадуш.)
ужы́тага (адуш.)
ужы́тую ужы́тае ужы́тыя (неадуш.)
ужы́тых (адуш.)
Т. ужы́тым ужы́тай
ужы́таю
ужы́тым ужы́тымі
М. ужы́тым ужы́тай ужы́тым ужы́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ужы́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ужы́ты ужы́тая ужы́тае ужы́тыя
Р. ужы́тага ужы́тай
ужы́тае
ужы́тага ужы́тых
Д. ужы́таму ужы́тай ужы́таму ужы́тым
В. ужы́ты (неадуш.)
ужы́тага (адуш.)
ужы́тую ужы́тае ужы́тыя (неадуш.)
ужы́тых (адуш.)
Т. ужы́тым ужы́тай
ужы́таю
ужы́тым ужы́тымі
М. ужы́тым ужы́тай ужы́тым ужы́тых

Кароткая форма: ужы́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ужы́ты употреблённый, испо́льзованный; применённый; см. ужы́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ужы́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ужыць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вульгары́зм, -а, мн. -ы, -аў, м.

Грубае, вульгарнае (у 1 знач.) слова або выраз, ужыты ў літаратурнай мове.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

испо́льзованный вы́карыстаны, скарыста́ны; ужы́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вульгары́зм, ‑а, м.

Грубае, вульгарназ слова ці выраз, ужыты ў літаратурнай мове.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

применённый прыме́нены; ужы́ты; вы́карыстаны, скарыста́ны; см. примени́ть 1;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

used1 [ju:zd] adj. стары́, патры́маны; скарыста́ны, ужы́ты;

a used car стара́я машы́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

плеана́зм, ‑у, м.

Моўны зварот, у якім ужыты адназначныя або блізказначныя, часта непатрэбныя словы (напрыклад. памерці смерцю..., свая ўласная сям’я...).

[Грэч. pleonasmos — празмернасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)