ужа́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ужну́ ужнё́м
2-я ас. ужне́ш ужняце́
3-я ас. ужне́ ужну́ць
Прошлы час
м. ужа́ў ужа́лі
ж. ужа́ла
н. ужа́ла
Загадны лад
2-я ас. ужні́ ужні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час ужа́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ужа́ць сов.

1. смочь жать;

гэ́тым сярпо́м не ўжнеш — э́тим серпо́м не смо́жешь жать;

2. (некоторое количество) сжать, нажа́ть;

за гадзі́ну шмат ужа́лі — за час мно́го сжа́ли;

у. травы́ — нажа́ть травы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ужа́ць, ужну, ужнеш, ужне; ужнём, ужняце; зак.

1. (звычайна з адмоўем «не»). Змагчы жаць. Гэтым сярпом не ўжнеш. Жыта такое, што не ўжаць.

2. Нажаць, зжаць якую‑н. колькасць. Бацька з Захарам недзе там [жыта] калоцяць сёння, што пазаўчора ўжалі на гары ды падсушылі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ужа́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ужаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ужа́ть​II сов. (немного сжать) обл. ужа́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)