удэге́йцы, -аў, адз. удэге́ец, -ге́йца, м.

Народнасць, якая жыве на тэрыторыі Прыморскага і Хабараўскага краёў Расійскай Федэрацыі.

|| ж. удэге́йка, -і, ДМ -ге́йцы, мн. -і, -ге́ек.

|| прым. удэге́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Удэгейцы 7/432; 9/406 (табл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

удэге́йцы, ‑аў; адз. удэгеец, ‑гейца, м.; удэгейка, ‑і, ДМ ‑гейцы; мн. удэгейкі, ‑геек; ж.

Народнасць, якая жыве на тэрыторыі Прыморскага і Хабараўскага краёў РСФСР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удэге́йка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. удэге́йка удэге́йкі
Р. удэге́йкі удэге́ек
Д. удэге́йцы удэге́йкам
В. удэге́йку удэге́ек
Т. удэге́йкай
удэге́йкаю		 удэге́йкамі
М. удэге́йцы удэге́йках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

удэге́ец,

гл. удэгейцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удэге́йка,

гл. удэгейцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удэ́ и удэге́ удэге́ нескл., мн., ед., м. и ж.;

удэге́йцы мн. удэге́йцы, -цаў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

удэге́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. удэге́ец удэге́йцы
Р. удэге́йца удэге́йцаў
Д. удэге́йцу удэге́йцам
В. удэге́йца удэге́йцаў
Т. удэге́йцам удэге́йцамі
М. удэге́йцу удэге́йцах

Крыніцы: nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)