удыга́ ць а́ ю, -а́ еш, -а́ е; незак. , перад кімразм. ).
Старацца задобрыць каго-н. ліслівасцю; падлізвацца, паддобрывацца.
Нечага мне перад ім у.
|| наз. удыга́ нне , -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
удыга́ ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. удыга́ ю
удыга́ ем
2-я ас. удыга́ еш
удыга́ еце
3-я ас. удыга́ е
удыга́ юць
Прошлы час
м. удыга́ ў
удыга́ лі
ж. удыга́ ла
н. удыга́ ла
Загадны лад
2-я ас. удыга́ й
удыга́ йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час удыга́ ючы
Крыніцы:
dzsl2007 ,
krapivabr2012 ,
piskunou2012 ,
sbm2012 ,
tsblm1996 ,
tsbm1984 .
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
удыга́ ць несов. разг. о́ дничать, лебези́ ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
удыга́ ць ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак. , перад кім .
Разм. Старацца задобрыць каго‑н. ліслівасцю; падлізвацца; паддобрывацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
удыга́ ць разм. ліслівіць перад кім -н. * vi s h D í ebedienern неаддз. vi D é nzeln vi D A j-s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
удыга́ нне , ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. удыгаць ; падлізванно.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
приспе́ шничать несов. презр. у́ жвацца (перад кім) , удыга́ ць (перад кім) .
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уго́ днічаць , ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Весці сябе ўгодліва; паддобрывацца да каго‑н., удыгаць перад кім‑н. Справу Пуліхава разглядаў іншы суд. Суд, які ўгоднічаў, патураў, прыслужваўся. Мехаў .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
увива́ ться
1. (ухаживать) фам. увіва́ цца, круці́ цца, удыга́ ць ;
2. страд. а́ цца, укру́ чвацца; абвіва́ цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Лебязіць ’ліслівіць’ (Бяльк. ). Укр. лебезувати ’заляцацца’, ’малоць языком’, лебедіти ’балбатаць’, ’спяваць’, ’канькаць’, рус. лебезить ’выдыгаць’, ’падлабуньвацца’, наўг. ’падманваць’ (лебезить ), ’балбатаць, плявузгаць’, цвяр. ’лапатаць, гаварыць хутка’, смал. лебезила ’ліслівец’, кастр. , наўг. , перм. лебеза ’тс’ — другая ступень чаргавання галоснай асновы: рус. пск. , перм. , валаг. лабза , лабза і лобза ’ліслівец’, валаг. , цвяр. , уладз. , тамб. лабзить ’удыгаць , дагаджаць, падлашч-вацца’, лобзать ’цалаваць’, славен. labęzati ’балбатаць, малоць’ і да таго падобныя экспрэсіўныя словы ў іншых слав. мовах (гл. Слаўскі , 4, 15; Фасмер , 2, 471; Бязлай , 2, 118) з асновай *lab‑ / ЧаЫі‑ /*leb‑ (Покарны , 651, 655–657).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)