удо́він

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. удо́він удо́віна удо́віна удо́віны
Р. удо́вінага удо́вінай
удо́вінае		 удо́вінага удо́віных
Д. удо́вінаму удо́вінай удо́вінаму удо́віным
В. удо́він (неадуш.)
удо́вінага (адуш.)		 удо́віну удо́віна удо́віны (неадуш.)
удо́віных (адуш.)
Т. удо́віным удо́вінай
удо́вінаю		 удо́віным удо́вінымі
М. удо́віным удо́вінай удо́віным удо́віных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

удо́він

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. удо́він удо́віна удо́віна удо́віны
Р. удо́вінага удо́вінай
удо́вінае		 удо́вінага удо́віных
Д. удо́вінаму удо́вінай удо́вінаму удо́віным
В. удо́він (неадуш.)
удо́вінага (адуш.)		 удо́віну удо́віна удо́віны (неадуш.)
удо́віных (адуш.)
Т. удо́віным удо́вінай
удо́вінаю		 удо́віным удо́вінымі
М. удо́віным удо́вінай удо́віным удо́віных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

удо́він вдо́вий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

удо́він, ‑а.

Які належыць удаве, уласцівы ёй. Удовін сын. Удовіна гаспадарка. □ [Матруна] была дужаю кабетай, якая яшчэ не адчувала цяжару гадоў, але затое паспытала ўжо смаку ўдовінай долі. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удо́він Wítwen-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Іван Удовін сын

т. 7, с. 146

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

вдо́вий удо́він.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вдо́вушкин удо́він;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wdowi

удовін;

grosz wdowi — удовін грош

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

widow’s weeds

удо́він жало́бны ўбо́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)