удзе́льны² гл. удзел².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

удзе́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. удзе́льны удзе́льная удзе́льнае удзе́льныя
Р. удзе́льнага удзе́льнай
удзе́льнае		 удзе́льнага удзе́льных
Д. удзе́льнаму удзе́льнай удзе́льнаму удзе́льным
В. удзе́льны (неадуш.)
удзе́льнага (адуш.)		 удзе́льную удзе́льнае удзе́льныя (неадуш.)
удзе́льных (адуш.)
Т. удзе́льным удзе́льнай
удзе́льнаю		 удзе́льным удзе́льнымі
М. удзе́льным удзе́льнай удзе́льным удзе́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

удзе́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. удзе́льны удзе́льная удзе́льнае удзе́льныя
Р. удзе́льнага удзе́льнай
удзе́льнае		 удзе́льнага удзе́льных
Д. удзе́льнаму удзе́льнай удзе́льнаму удзе́льным
В. удзе́льны (неадуш.)
удзе́льнага (адуш.)		 удзе́льную удзе́льнае удзе́льныя (неадуш.)
удзе́льных (адуш.)
Т. удзе́льным удзе́льнай
удзе́льнаю		 удзе́льным удзе́льнымі
М. удзе́льным удзе́льнай удзе́льным удзе́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

удзе́льны¹, -ая, -ае (кніжн.).

Які мае непасрэдныя адносіны, дачыненне да чаго-н.

|| наз. удзе́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

удзе́льны³, -ая, -ае (спец.).

Які мае адносіны да адзінкі аб’ёму, масы і пад.

У. аб’ём.

Удзельная цеплаёмістасць.

Удзельная вага (вага адзінкі аб’ёму рэчыва).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

удзе́льны I (у чым) прича́стный (к чему)

удзе́льны II ист. уде́льный;

у. князь — уде́льный князь

удзе́льны III уде́льный;

○ ~ная вага́ — уде́льный вес

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

удзе́льны ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае непасрэдныя адносіны, дачыненне да чаго‑н.

удзе́льны ​2, ‑ая, ‑ае.

Гіст. Які мае адносіны да феадальнага уладання — удзела ​2. Удзельнае княства.

удзе́льны ​3, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да вымярэння вагі, аб’ёму, уласцівасцей рэчыва, якой‑н. з’явы ў адносінах да чаго‑н., а таксама да адзінкі іх вымярэння. Удзельная цеплаёмістасць.

•••

Удзельная вага гл. вага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удзе́л², -а, мн. -ы, -аў, м.

У старажытнай і сярэдневяковай Русі: вобласць, якой кіраваў князь.

|| прым. удзе́льны, -ая, -ае.

У. князь.

Удзельнае княства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

удзе́льны​II гіст.Léhns-;

удзе́льныя зе́млі кня́зя die Länderéien [der Lándbesitz] des Fürsten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

удзе́льны​I spezífisch;

удзе́льная вага́ фіз. spezífisches Gewícht;

удзе́льная нагру́зка Éinheitsgewicht n -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)