уджгну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак. (разм.).

1. каго. Балюча ўкалоць хабатком, джалам (пра насякомых).

2. перан., каго, па чым. Хвоснуць, ударыць.

У. розгай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уджгну́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. уджгну́ уджгнё́м
2-я ас. уджгне́ш уджгняце́
3-я ас. уджгне́ уджгну́ць
Прошлы час
м. уджгну́ў уджгну́лі
ж. уджгну́ла
н. уджгну́ла
Загадны лад
2-я ас. уджгні́ уджгні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час уджгну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уджгну́ць сов., разг.

1. (о насекомом) укуси́ть, ужа́лить;

2. перен. уда́рить; хлестну́ть, стегну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уджгну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Разм.

1. каго. Балюча ўкалоць хабатком, джалам; кусануць, уджаліць (пра насякомых).

2. перан.; каго, па чым. Хвоснуць, сцебануць; ударыць.

3. перан. Знікнуць, уцячы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уджгну́ць разм.

1. (укусіць, ужаліць – пра насякомых) stéchen* vt;

2. (ударыць) schlágen* vt; péitschen vt (пугай і г. д.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)