угрэ́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. угрэ́ў
Р. угрэ́ву
Д. угрэ́ву
В. угрэ́ў
Т. угрэ́вам
М. угрэ́ве

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

угрэ́ў, угрэву, м.

Разм. Месца, угрэтае сонцам; санцапёк. На ўгрэве каля шурпатых камлёў разложыстых хвоек раставаў снег. Колас. Намоклыя сцены карпусоў укрыліся парай на сонечным угрэве. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угрэ́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. угрэ́ю угрэ́ем
2-я ас. угрэ́еш угрэ́еце
3-я ас. угрэ́е угрэ́юць
Прошлы час
м. угрэ́ў угрэ́лі
ж. угрэ́ла
н. угрэ́ла
Загадны лад
2-я ас. угрэ́й угрэ́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час угрэ́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)