угры́зці

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. угрызу́ угрызё́м
2-я ас. угрызе́ш угрызяце́
3-я ас. угрызе́ угрызу́ць
Прошлы час
м. угры́з угры́злі
ж. угры́зла
н. угры́зла
Загадны лад
2-я ас. угрызі́ угрызі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час угры́зшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

угры́зці сов., разг. (с трудом откусить, разгрызть) угры́зть, смочь разгры́зть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угры́зці, ‑зу, ‑зеш, ‑зе; ‑зём, ‑зяце; пр. угрыз, ‑ла; зак., каго-што (пераважна з адмоўем «не»).

Разм. З цяжкасцю адкусіць, разгрызці. Сухар такі цвёрды, што не ўгрызеш яго. □ Смешныя ў .. [Курта] выходзілі пячонікі: зверху вуголле, а ўсярэдзіне цвёрдыя, як камень, — ні ўкусіць, ні ўгрызці. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угры́зть сов., разг. (разгрызть) угры́зці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угры́зены разг. угрызённый; см. угры́зці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угрыза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да угрызці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угры́зены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад угрызці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)