уго́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. уго́н
Р. уго́ну
Д. уго́ну
В. уго́н
Т. уго́нам
М. уго́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

уго́н, -ну м., ж.-д. уго́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уго́н м.

1. (действие) вы́ган, -ну м., адго́н, -ну м.;

2. (похищение) выкрада́нне, -ння ср.; (кража) крадзе́ж, -дзяжу́ м.;

3. ж.-д. уго́н, -ну м.;

◊

в уго́н охотн. наўздаго́н.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уго́н, ‑у, м.

Спец. Падоўжнае змяшчэнне рэек, якое выклікаецца рухам чыгуначных саставаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угон паветранага судна

т. 16, с. 161

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

выкрада́нне ср. выкра́дывание, похище́ние; уво́д м.; уго́н м.; см. выкрада́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́ган, -ну м.

1. с.-х. (пастбище) вы́гон;

2. (действие) вы́гон, уго́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згон (род. зго́ну) м.

1. (действие) сгон;

2. (похищение) уго́н;

3. обл. плот

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крадзе́ж, -дзяжу́ м. воровство́ ср., кра́жа ж., разг. покра́жа ж.; хище́ние ср.; уво́д, уго́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)