угну́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. угну́ты угну́тая угну́тае угну́тыя
Р. угну́тага угну́тай
угну́тае
угну́тага угну́тых
Д. угну́таму угну́тай угну́таму угну́тым
В. угну́ты (неадуш.)
угну́тага (адуш.)
угну́тую угну́тае угну́тыя (неадуш.)
угну́тых (адуш.)
Т. угну́тым угну́тай
угну́таю
угну́тым угну́тымі
М. угну́тым угну́тай угну́тым угну́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

угну́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. угну́ты угну́тая угну́тае угну́тыя
Р. угну́тага угну́тай
угну́тае
угну́тага угну́тых
Д. угну́таму угну́тай угну́таму угну́тым
В. угну́ты (неадуш.)
угну́тага (адуш.)
угну́тую угну́тае угну́тыя (неадуш.)
угну́тых (адуш.)
Т. угну́тым угну́тай
угну́таю
угну́тым угну́тымі
М. угну́тым угну́тай угну́тым угну́тых

Кароткая форма: угну́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

угну́ты, см. увагну́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угну́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад угнуць.

2. у знач. прым. Тое, што і увагнуты (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́гнутый увагну́ты, угну́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

concave [kɒnˈkeɪv] adj. угну́ты, увагну́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wklęsły

увагнуты, угнуты;

druk wklęsły палігр. глыбокі друк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

concave

[kɑ:nˈkeɪv]

1.

adj.

увагну́ты, угну́ты

a concave lens — увагну́тая лі́нза

2.

v.t.

угіна́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)