угамо́н, -у, м.

У выразе: угамону няма на каго (што) (разм.) — хто-н. не можа ўгаманіцца, супакоіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

угамо́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. угамо́н
Р. угамо́ну

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

угамо́н м.: угамо́ну няма́ нет угомо́ну

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угамо́н, ‑у, м.

У выразах: угамону няма, угамону няма на каго — нельга стрымаць, спыніць каго‑, што‑н. Разбушавалася аднойчы Мора. Кіпела ўчора І заўчора, І зараз угамону ўсё няма. Корбан. [Палашка:] — Няма на яго ніякага ўгамону, ва ўсякую маю справу .. нос уткне... Лынькоў. Ах, чэрці раскосыя! — абурыўся ён, углядаючыся ў заячыя сляды. — Угамону на іх няма. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угамо́н м. разм.:

угамо́ну няма́ на яго́ man kann ihn nicht berúhigen [zur Rúhe bríngen*];

угамо́ну не ве́даць sich (D) kéine Rúhe gönnen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Сугамо́нне ’спакой’ (Мат. Маг.). Гл. угамон.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Неўгамонна ’безперастанна’: zub balič nieŭhamònna (Пятк. 2). Параўн. выраз угамону няма ’няма супыну’, гл. угамон.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)