угамава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. угамава́нне
Р. угамава́ння
Д. угамава́нню
В. угамава́нне
Т. угамава́ннем
М. угамава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

угамава́нне ср., обл.

1. усмире́ние;

2. укроще́ние, обузда́ние;

1, 2 см. угамава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угамава́нне, ‑я, н.

Абл. Дзеянне паводле знач. дзеясл. угамаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)