уве́рыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
уве́ру |
уве́рым |
| 2-я ас. |
уве́рыш |
уве́рыце |
| 3-я ас. |
уве́рыць |
уве́раць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
уве́рыў |
уве́рылі |
| ж. |
уве́рыла |
| н. |
уве́рыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
уве́р |
уве́рце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
уве́рыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
уве́рыць сов., разг. уве́ровать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уве́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго ў чым і з дадан. сказам.
Разм. Канчаткова паверыць у што‑н. Анюта і напраўду ўверыла, што ёй такі здалося... Лобан. // Пераканаць у чым‑н. [Гарбачыо:] А можа Любоў сапраўдная і страсць пар[а]стак новы Дасць роду вашаму, бо вера горы рушыць, Паверце самі і людзей уверце ў гэтым. Клімковіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)