уве́нчвацца гл. увянчацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уве́нчвацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. уве́нчваецца уве́нчваюцца
Прошлы час
м. уве́нчваўся уве́нчваліся
ж. уве́нчвалася
н. уве́нчвалася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уве́нчвацца несов., возвр., страд. уве́нчиваться; см. увянча́цца, уве́нчваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уве́нчвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да увянчацца.

2. Зал. да увенчваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увянча́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; зак., чым (кніжн.).

Завяршыцца чым-н. добрым.

Справа ўвянчалася поспехам.

|| незак. уве́нчвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уве́нчиваться возвр., страд. уве́нчвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

венча́ться

1. сов. и несов. (короноваться) ист. каранава́цца, вянча́цца;

2. сов. (соединиться церковным браком) звянча́цца, павянча́цца, узя́ць шлюб;

3. несов. (соединяться церковным браком) вянча́цца, браць шлюб;

4. несов., перен. уве́нчвацца;

5. страд. каранава́цца; см. венча́ть​ 1, 3, 4.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)