убруко́ваны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. убруко́ваны убруко́ваная убруко́ванае убруко́ваныя
Р. убруко́ванага убруко́ванай
убруко́ванае		 убруко́ванага убруко́ваных
Д. убруко́ванаму убруко́ванай убруко́ванаму убруко́ваным
В. убруко́ваны
убруко́ванага		 убруко́ваную убруко́ванае убруко́ваныя
убруко́ваных
Т. убруко́ваным убруко́ванай
убруко́ванаю		 убруко́ваным убруко́ванымі
М. убруко́ваным убруко́ванай убруко́ваным убруко́ваных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

убруко́ваны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. убруко́ваны убруко́ваная убруко́ванае убруко́ваныя
Р. убруко́ванага убруко́ванай
убруко́ванае		 убруко́ванага убруко́ваных
Д. убруко́ванаму убруко́ванай убруко́ванаму убруко́ваным
В. убруко́ваны
убруко́ванага		 убруко́ваную убруко́ванае убруко́ваныя
убруко́ваных
Т. убруко́ваным убруко́ванай
убруко́ванаю		 убруко́ваным убруко́ванымі
М. убруко́ваным убруко́ванай убруко́ваным убруко́ваных

Кароткая форма: убруко́вана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

убруко́ваны, см. убрукава́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)