1. Зберагчы, хаваючы, абараняючы ад каго‑, чаго‑н. [Лабыш:] Я хацеў уберагчы цябе ад розных басякоў і жулікаў і выдаць замуж за чалавека, вартага цябе.Козел.У голасе старога Глушака Ганне пачуўся папрок: не ўберагла [дзіця]!Мележ.[Вера] ў любімай сваёй вопратцы — у адзенні колеру бэж і ў жакетцы з карычневага футра, якія яна ўберагла ад рынку.Мікуліч.// Ахаваць (ад чаго‑н. непрыемнага, небяспечнага, непажаданага). [Галя:] — А на тых жа курортах, кажуць, столькі спакус, што хто яго ведае, ці ўберажэ сябе.Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уберагчы́ bewáhren vt (адкаго-н., чаго-н. vor D); behüten vt (захаваць); rétten vt, in Sícherheit bríngen* (выратаваць);
уберагчы́ дзіця́ ад прасту́ды das Kind vor Erkältung schützen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
уберажо́ны убережённый; см.уберагчы́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уберага́цьнесов. уберега́ть; см.уберагчы́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уберага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак.дауберагчы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)