тэўто́нец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
тэўто́нец |
тэўто́нцы |
| Р. |
тэўто́нца |
тэўто́нцаў |
| Д. |
тэўто́нцу |
тэўто́нцам |
| В. |
тэўто́нца |
тэўто́нцаў |
| Т. |
тэўто́нцам |
тэўто́нцамі |
| М. |
тэўто́нцу |
тэўто́нцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
тэўто́нец, -нца м., ист. тевто́нец
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тэўто́нец, ‑нца, м.
Рыцар Тэўтонскага ордэна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тевто́нец тэўто́нец, -нца м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)