тэтраго́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
тэтраго́н |
тэтраго́ны |
| Р. |
тэтраго́на |
тэтраго́наў |
| Д. |
тэтраго́ну |
тэтраго́нам |
| В. |
тэтраго́н |
тэтраго́ны |
| Т. |
тэтраго́нам |
тэтраго́намі |
| М. |
тэтраго́не |
тэтраго́нах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
тэтраго́н
(гр. tetragonon, ад tetras = чатыры + gonia = вугал)
чатырохвугольнік.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
тетраго́н мат., мин. тэтраго́н, -на м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)