тэра́рый

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тэра́рый тэра́рыі
Р. тэра́рыя тэра́рыяў
Д. тэра́рыю тэра́рыям
В. тэра́рый тэра́рыі
Т. тэра́рыем тэра́рыямі
М. тэра́рыі тэра́рыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тэра́рый м. терра́рий, терра́риум

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тэрарый 10/395

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

тэра́рый, -я, мн. -і, -яў і тэра́рыум, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяльнае памяшканне для ўтрымання земнаводных і паўзуноў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэра́рый м. Terrárium n -s, -ri¦en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тэра́рый

гл. тэрарыум.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэра́рый, ‑я і тэра́рыум, ‑а, м.

Памяшканне для ўтрымання земнаводных і паўзуноў.

[Ад лац. terra — зямля.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэра́рыум, тэра́рый

(н.-лац. tenarium, ад лац. terra = зямля)

памяшканне для ўтрымання земнаводных і паўзуноў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэра́рыум,

гл. тэрарый.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэра́рыум м., см. тэра́рый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)