тэ́мнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тэ́мнік тэ́мнікі
Р. тэ́мніка тэ́мнікаў
Д. тэ́мніку тэ́мнікам
В. тэ́мнік тэ́мнікі
Т. тэ́мнікам тэ́мнікамі
М. тэ́мніку тэ́мніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тэ́мнік м. те́мник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэ́мнік, ‑а, м.

Разм. Спіс, зборнік тэм для сачыненняў, рэфератаў і пад. Тэмнік лекцый. Тэмнік дыпломных работ. □ Тэмнік, што вывешаны ў кутку рацыяналізатара і вынаходніка, дае ўсё новыя пытанні для роздуму. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

те́мник​I (сборник тем) разг. тэ́мнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)