ты́тульны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ты́тульны ты́тульная ты́тульнае ты́тульныя
Р. ты́тульнага ты́тульнай
ты́тульнае		 ты́тульнага ты́тульных
Д. ты́тульнаму ты́тульнай ты́тульнаму ты́тульным
В. ты́тульны (неадуш.)
ты́тульнага (адуш.)		 ты́тульную ты́тульнае ты́тульныя (неадуш.)
ты́тульных (адуш.)
Т. ты́тульным ты́тульнай
ты́тульнаю		 ты́тульным ты́тульнымі
М. ты́тульным ты́тульнай ты́тульным ты́тульных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ты́тульны ти́тульный;

◊ т. ліст — ти́тульный лист

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ты́тульны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца тытулам (у 2 знач.). Тытульная старонка. // Прызначаны для тытула (у 2 знач.). Тытульная папера. Тытульны шрыфт.

•••

Тытульны ліст гл. ліст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ты́тульны палігр. Títel-;

ты́тульны а́ркуш Títelblatt n -(e)s, -blätter

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ты́тул², -а, мн. -ы, -аў, м.

Загаловак кнігі, а таксама старонка, на якой надрукаваны загаловак, імя аўтара, год і месца выдання.

На адвароце тытула.

|| прым. ты́тульны, -ая, -ае.

Т. ліст.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тытульны ліст

т. 16, с. 82

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ти́тульный ты́тульны;

ти́тульный лист ты́тульны ліст;

ти́тульная страни́ца ты́тульная старо́нка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tytułowy

tytułow|y

тытульны, загаловачны;

karta ~a — тытульны ліст;

rola ~a тэатр. загаловачная роля

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Búchtitel

m -s, - палігр.

1) ты́тульны ліст, ты́тул кні́гі

2) на́зва кні́гі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ліст², -а́, М -сце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Тонкі плоскі кусок якога-н. матэрыялу.

Л. бляхі.

Л. паперы.

2. Пісьмо.

Атрымаць л.

3. Дакумент, якім што-н. пацвярджаецца або загадваецца (спец.).

○

Выканаўчы ліст — дакумент на права спагнання паводле рашэння суда.

Ты́тульны ліст — старонка ў пачатку кнігі, дысертацыі і пад., дзе надрукавана яе назва.

◊

З ліста (іграць, чытаць) — адразу, без папярэдняй падрыхтоўкі.

|| памянш. лісто́к, -тка́, мн. -ткі́; -тко́ў, м. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)