тыта́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тыта́навы тыта́навая тыта́навае тыта́навыя
Р. тыта́навага тыта́навай
тыта́навае		 тыта́навага тыта́навых
Д. тыта́наваму тыта́навай тыта́наваму тыта́навым
В. тыта́навы (неадуш.)
тыта́навага (адуш.)		 тыта́навую тыта́навае тыта́навыя (неадуш.)
тыта́навых (адуш.)
Т. тыта́навым тыта́навай
тыта́наваю		 тыта́навым тыта́навымі
М. тыта́навым тыта́навай тыта́навым тыта́навых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тыта́навы хим. тита́новый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тыта́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тытану, змяшчае ў сваім саставе тытан ​2. Тытанавыя руды. Тытанавы сплаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыта́н², -у, м.

Хімічны элемент, серабрыста-белы цвёрды метал.

|| прым. тыта́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тита́новый хим. тыта́навы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нітыно́л

[ад ні(кель) + ты(та)н]

гарачаўстойлівы нікелева-тытанавы сплаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)