ту́фля ж. ту́фель, -фля м.;
дома́шние ту́фли ту́флі, панто́флі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лакі́рка ж., разг. лакиро́ванная ту́фля
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ту́фель, -фля м. ту́фля ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ту́фель
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ту́фель |
ту́флі |
| Р. |
ту́фля |
ту́фляў
ту́фель |
| Д. |
ту́флю |
ту́флям |
| В. |
ту́фель |
ту́флі |
| Т. |
ту́флем |
ту́флямі |
| М. |
ту́флі |
ту́флях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пакуля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.
1. Пакаціцца куляючыся. Зіна наском туфля падбіла... [камень] і ён, падскокваючы, пакуляўся наперад. Грамовіч.
2. Куляцца некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адста́віць, ‑стаўлю, ‑ставіш, ‑ставіць; зак.
1. што. Пераставіць, адсунуць убок. Выпілі да дна, толькі старая, ледзь паспытаўшы, адставіла чарку ўбок. Броўка. // Адвесці ўбок, выставіць (руку, нагу, губы і пад.). [Іван Іванавіч] крочыў спераду, моцна адставіўшы адну руку, і цягнуў каляску. Карпюк. Жвір адставіў нагу і затупаў наском туфля па падлозе. Адамчык. Тодар аж губы адставіў, і вусы яго светлыя натапырыліся ад здзіўлення. Крапіва.
2. перан.; каго. Вызваліць ад выканання якіх‑н. абавязкаў; пазбавіць магчымасці займацца якой‑н. справай. І хоць Костуся ад працы ў сельсавеце і адставілі, але і ён прыйшоў. Чорны.
3. што і без дап. Каманда для адмены папярэдняй каманды, для спынення якіх‑н. дзеянняў. [Урач:] — Сёння ўначы адыходзіць каравая, трэба будзе неадкладна паведаміць амерыканцам... — Адставіць! — сціснуйшы кулакі, прашаптала Галіна Пятроўна. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)