туранё́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. туранё́ тураня́ты
Р. тураня́ці тураня́т
Д. тураня́ці тураня́там
В. туранё́ тураня́т
Т. туранём тураня́тамі
М. тураня́ці тураня́тах

Іншыя варыянты: тураня́.

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тураня́ і туранё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Дзіцяня турыхі; маленькі тур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тураня́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. тураня́ тураня́ты
Р. тураня́ці тураня́т
Д. тураня́ці тураня́там
В. тураня́ тураня́т
Т. туранём тураня́тамі
М. тураня́ці тураня́тах

Іншыя варыянты: туранё́.

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

турёнок м. зоол. тураня́ и туранё, -ня́ці ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)