туні́сец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. туні́сец туні́сцы
Р. туні́сца туні́сцаў
Д. туні́сцу туні́сцам
В. туні́сца туні́сцаў
Т. туні́сцам туні́сцамі
М. туні́сцу туні́сцах

Крыніцы: nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

туні́сец,

гл. тунісцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

туні́сец м. Tunési¦er m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

туни́сец туні́сец, -сца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

туні́сцы, -аў, адз. туні́сец, -нісца, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Туніса.

|| ж. туні́ска, -і, ДМ -нісцы, мн. -і, -сак.

|| прым. туні́скі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

туні́сцы, ‑аў; адз. тунісец, ‑нісца, м.; туніска, ‑і, ДМ ‑нісцы; мн. туніскі, ‑сак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Туніса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Tunéser, Tunési¦er

m -s, - туні́сец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)