Туні́с

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Туні́с
Р. Туні́са
Д. Туні́су
В. Туні́с
Т. Туні́сам
М. Туні́се

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Туніс (г.) 2/9; 5/397; 10/332

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Туніс (дзяржава) 2/9; 8/337; 9/380; 10/330—332 (к.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Туніс,

сталіца Туніса.

т. 16, с. 30

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Туніс,

дзяржава ў Афрыцы.

т. 16, с. 28

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Туні́с м.

1. Túnis n - (горад);

2. Tunési¦en n -s (дзяржава)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Tunisia

[tuˈni:ʒə]

Туні́с

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Tunis

[ˈtu:nəs]

г. Туні́с

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Туни́с г. Туні́с, -са м. (государство) Туни́сская Респу́блика Туні́ская Рэспу́бліка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Tunezja

ж. Туніс (дзяржава)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)