Тулу (народ) 7/429

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Тулу́-тулу́ — анаматапеічны выклічнік (Кліх). Гукаперайманне, параўн. талала, тулю-тулю і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ту́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ту́л
Р. ту́лу
Д. ту́лу
В. ту́л
Т. ту́лам
М. ту́ле

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ту́ла

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ту́ла
Р. Ту́лы
Д. Ту́ле
В. Ту́лу
Т. Ту́лай
Ту́лаю
М. Ту́ле

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эвакашпіта́ль, ‑я, м.

Спецыялізаваны шпіталь, дзе ў час вайны, стыхійных няшчасцяў і пад. стацыянарна лечаць эвакуіраваных параненых і хворых. З медсанбата Мірановіча адправілі ў эвакашпіталь у Тулу. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

In silvam ligna ferre

Насіць дровы ў лес.

Носить дрова в лес.

бел. У лес дровы не возяць, а ў калодзезь ваду не льюць. У крыніцу ваду не носяць.

рус. Ехать в Тулу со своим самоваром. В лес дров не возят, в колодец воды не льют.

фр. Porter de l’eau à la mer (Носить воду в море).

англ. To carry coals to Newcastle (Таскать уголь в Ньюкасл).

нем. Man braucht nicht Eulen nach Athen zu tragen (Не нужно носить сов в Афины).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)