тужэ́й нареч. сравнит. ст.

1. ту́же, поту́же;

2. ту́же, поту́же, плотне́е;

1, 2 см. тугі́ 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тужэ́й, тужэ́йшы (выш. ст ад туга, тугі) stráffer; féster; strámmer gespánnt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ту́га

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
ту́га тужэ́й -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падшрубава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; зак., што.

Зашрубаваць глыбей, тужэй.

П. гайку.

|| незак. падшрубо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ту́же сравн. ст.

1. нареч. тужэ́й;

ту́же завя́зывай тужэ́й завя́звай;

2. прил. тужэ́йшы;

второ́й у́зел ту́же другі́ ву́зел тужэ́йшы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падвінці́ць, ‑вінчу, ‑вінціш, ‑вінціць; зак., што.

Завінціць тужэй; падшрубаваць. Падвінціць шрубу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падшрубава́ць, ‑шрубую, ‑шрубуеш, ‑шрубуе; зак., што.

Зашрубаваць глыбей, тужэй; падвінціць. Падшрубаваць гайку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпя́ць, падапну, падапнеш, падапне; падапнём, падапняце; зак., каго-што.

Туга, тужэй падвязаць. Падпяць падсядзёлак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзя́га, ‑і, ДМ дзязе, ж.

Рэмень, папруга. Тужэй падцягваем франтавыя дзягі, Глянцуем боты, чысцім шынялі. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ату́га ’цяжкія акалічнасці’ (Нас., Гарэц.). Укр. отуга ’тс’, рус. дыял. отуга ’дзеянне па дзеяслову отужать ’рабіць тужэй’. Параўн. ст.-рус. отътуга ’палягчэнне’. Бязафіксная форма аддзеяслоўнага назоўніка з чаргаваннем у — я (< ǫ — ę) ад дзеяслова, роднаснага абцяжваць (*otęžati; ст.-слав. отѧжати ’абцяжваць’). Параўн. туга, натуга.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)