Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
тужу́ркаж.тужу́рка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тужу́ркатужу́рка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тужу́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Рмн. ‑рак; ж.
Форменная або дамашняя куртка, звычайна двухбортная. Яркі аганёк запальнічкі асвятліў чалавека ў скураной тужурцы з маўзерам на баку.Асіпенка.Я распрануў сваю лётную тужурку на футравай падкладцы і разаслаў яе на снег.Шамякін.
[Ад фр. toujours — пастаянна, заўсёды.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тужу́ркаж Jácke f -, -n, Jóppe f -, -n; Jackétt [ʒa-] n -(e)s, -e і -s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Тужу́рка ‘двухбортная форменная або дамашняя куртка’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Вруб.; віл., Сл. ПЗБ), ‘скураная куртка’ (Растарг.). Запазычана з рускай мовы (Сл. ПЗБ, 5, 114), у якой тужу́рка спачатку абазначала ‘будзённае, хатняе адзенне’. Узыходзіць да франц.toujours ‘заўсёды’, ‘штодня’ (Фасмер, 4, 115; Чарных, 2, 269; ЕСУМ, 5, 669). Па фармальных і семантычных прычынах малаверагодна запазычанне праз польск.tużurek ‘доўгі чорны сурдут для візітаў і ўрачыстых выпадкаў’, якое паходзіць ад спалучэння франц.robe de toujours ‘штодзённае адзенне’ (ад tour jour ‘кожны дзень’), гл. Брукнер, 586; Арол, 4, 114.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Jóppe
f -, -n ку́ртка, тужу́рка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Кужу́рка ’безрукаўка на аўчыне’ (Сцяшк. Сл.). Да тужурка (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
tużurek
м.тужурка; двухбортны сурдут
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)