ту́былка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ту́былка ту́былкі
Р. ту́былкі ту́былак
Д. ту́былцы ту́былкам
В. ту́былку ту́былак
Т. ту́былкай
ту́былкаю		 ту́былкамі
М. ту́былцы ту́былках

Іншыя варыянты: тубы́лка.

Крыніцы: biryla1987, krapivabr2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тубы́лка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. тубы́лка тубы́лкі
Р. тубы́лкі тубы́лак
Д. тубы́лцы тубы́лкам
В. тубы́лку тубы́лак
Т. тубы́лкай
тубы́лкаю		 тубы́лкамі
М. тубы́лцы тубы́лках

Іншыя варыянты: ту́былка.

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тубы́лка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. тубы́лка тубы́лкі
Р. тубы́лкі тубы́лак
Д. тубы́лцы тубы́лкам
В. тубы́лку тубы́лак
Т. тубы́лкай
тубы́лкаю		 тубы́лкамі
М. тубы́лцы тубы́лках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ту́былка ж. тузе́мка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ту́былка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Жан. да тубылец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тубы́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м.

Тое, што і туземец.

|| ж. тубы́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

|| прым. тубы́льскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ту́былец м, ту́былка ж Éingeborene (sub) m, f -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тузе́мка тубы́лка, -кі ж.; тузе́мка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тузе́мка ж гл тубылка

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ту́балка ‘мясцовая, карэнная жыхарка’: вона ту́балка, а я на́волоч (лельч.; Цыхун, уласн. зал.), ту́болка, ту́боліца ‘тс’ (ТС), ту́болец: ве́чны ту́болец ‘карэнны жыхар’ (там жа), ту́балец ‘тс’ (маз., ГЧ, Скарбы), ту́бельнік ‘старажыл’ (Зайка Кос.), ту́бальцы ‘мясцовыя жыхары’ (слуц., Сержп. Казкі), сюды ж tubòleczny ‘тутэйшы’ (Арх. Федар.) і семантычна пашыранае ту́бальніца ‘ўласніца маёмасці, валадарка’ (каліны., Сл. ПЗБ). Вынік трансфармацыі дээтымалагізаваных тубылка, тубы́лец (гл.), параўн. таксама фанетычна дэфармаваныя тулубка (з метатэзай) і ту́палец (з аглушэннем б > п) (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)