ту́бус
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ту́бус |
ту́бусы |
| Р. |
ту́буса |
ту́бусаў |
| Д. |
ту́бусу |
ту́бусам |
| В. |
ту́бус |
ту́бусы |
| Т. |
ту́бусам |
ту́бусамі |
| М. |
ту́бусе |
ту́бусах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ту́бус спец. ту́бус, -са м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ту́бус, ‑а, м.
Спец. Труба ў аптычных прыборах. Тубус мікраскопа.
[Лац. tubus.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)