трэ́фа

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. трэ́фа трэ́фы
Р. трэ́фы трэ́ф
Д. трэ́фе трэ́фам
В. трэ́фу трэ́фы
Т. трэ́фай
трэ́фаю		 трэ́фамі
М. трэ́фе трэ́фах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трэ́фа ж., см. трэ́фы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трэ́фа,

гл. трэфы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэ́фы, -аў, адз. трэ́фа, -ы, ж.

Картачная масць з малюнкам чорнага крыжыка ў выглядзе трылісніку.

|| прым. трэфо́вы, -ая, -ае.

Т. кароль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трэ́фы, ед. трэ́фа ж., карт. тре́фы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трэ́фы, ‑аў; адз. трэфа, ‑ы, ж.

Картачная масць з малюнкам чорнага крыжыка ў выглядзе трылісніку.

[Ад фр. trèfle.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тре́фа карт. трэ́фа, -фы ж., уст. жо́лудзь, -дзі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

trefl

м. карц. трэфа, жолуд; хрэсці;

dama trefl — трэфовая (жалудовая) дама

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

club

[klʌb]

1.

n.

1) дубі́на f.

2) Sport клю́шка f., бі́та, лапта́ f.

3) клюб -у m.

4) трэ́фа f. (ка́рта)

2.

v.t.

1) бі́ць дубі́наю; бі́ць прыкла́дам вінто́ўкі

The demonstrator was clubbed — Дэманстра́нт быў зьбі́ты

2) склада́цца, зрабі́ць скла́дчыну

People clubbed together to pay the fine — Лю́дзі скі́нуліся, каб заплаці́ць штраф

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)