зварка трэннем

т. 7, с. 37

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

трэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. трэ́нне
Р. трэ́ння
Д. трэ́нню
В. трэ́нне
Т. трэ́ннем
М. трэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абму́ляць, -яю, -яеш, -яе; -яны; зак., што.

Пашкодзіць скуру трэннем, нацерці.

А. ногі.

|| незак. абму́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зашмуля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., што (разм.).

1. Занасіць, выцерці, абтрапаць (вопратку).

З. рукавы.

2. Трэннем пашкодзіць скуру.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цвырку́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Насякомае атрада прастакрылых, якое трэннем крыл утварае строкат.

У сенцах аж заходзіўся ц.

|| прым. цвыркуно́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шаркану́ць

‘аднакратны дзеяслоў да шаркаць - утвараць шорах, шум трэннем’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. шаркану́ шарканё́м
2-я ас. шаркане́ш шарканяце́
3-я ас. шаркане́ шаркану́ць
Прошлы час
м. шаркану́ў шаркану́лі
ж. шаркану́ла
н. шаркану́ла
Загадны лад
2-я ас. шаркані́ шаркані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час шаркану́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абму́ляцца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.

Пашкодзіць сабе скуру трэннем; нацерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панаціра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. каго-што. Нацерці, намазаць чым-н. усё, многае.

П. рукі шкіпінарам.

2. што. Начысціць да глянцу усё, многае.

П. паркет.

3. што. Пашкодзіць трэннем усё, многае; нацерці на чым-н. многа чаго-н.

П. ногі.

П. мазалі на руках.

4. чаго. Нарыхтаваць трэннем вялікую колькасць чаго-н.

П. канапель.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыдыха́нне, -я, н. (спец.).

Гук, які суправаджае маўленне пры выдыху, а таксама гук мовы, які ўтвараецца трэннем паветра аб ненапружаныя галасавыя звязкі.

|| прым. прыдыха́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абму́ляць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Пашкодзіць скуру трэннем; нацерці. Абмуляць нагу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)