трыя́ж
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
трыя́ж |
трыя́жы |
| Р. |
трыя́жу |
трыя́жаў |
| Д. |
трыя́жу |
трыя́жам |
| В. |
трыя́ж |
трыя́жы |
| Т. |
трыя́жам |
трыя́жамі |
| М. |
трыя́жы |
трыя́жах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
трыя́ж
(фр. triage)
звычай і права ў феадальнай Францыі, паводле якога сеньёр1 мог патрабаваць выдзялення яму часткі абшчынных угоддзяў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)