трыэ́др
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
трыэ́др |
трыэ́дры |
| Р. |
трыэ́дра |
трыэ́драў |
| Д. |
трыэ́дру |
трыэ́драм |
| В. |
трыэ́др |
трыэ́дры |
| Т. |
трыэ́драм |
трыэ́драмі |
| М. |
трыэ́дры |
трыэ́драх |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
трыэ́др
(ад гр. tri = трох + -эдр)
мат. сістэма трох вектараў, якія выходзяць з аднаго пункта і не ляжаць у адной плоскасці.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
триэ́др мат. трыэ́др, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)