трыцы́кл
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
трыцы́кл |
трыцы́клы |
| Р. |
трыцы́кла |
трыцы́клаў |
| Д. |
трыцы́клу |
трыцы́клам |
| В. |
трыцы́кл |
трыцы́клы |
| Т. |
трыцы́клам |
трыцы́кламі |
| М. |
трыцы́кле |
трыцы́клах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
трыцы́кл м., тех. трици́кл
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
трыцы́кл
(ад гр. tri = трох + kyklos = кола)
трохколавы веласіпед, аўтамабіль.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
трици́кл техн. трыцы́кл, -ла м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)