трымара́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
трымара́н |
трымара́ны |
| Р. |
трымара́на |
трымара́наў |
| Д. |
трымара́ну |
трымара́нам |
| В. |
трымара́н |
трымара́ны |
| Т. |
трымара́нам |
трымара́намі |
| М. |
трымара́не |
трымара́нах |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
трымара́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).
Судна з трыма злучанымі ў верхняй частцы паралельнымі карпусамі.
|| прым. трымара́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
трымара́н
[ад гр. tri = трох + (ката)маран]
яхта з трыма кілямі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)