трызу́бы, -ая, -ае.

Тое, што і трохзубы.

Трызубыя восці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трызу́бы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. трызу́бы трызу́бая трызу́бае трызу́быя
Р. трызу́бага трызу́бай
трызу́бае		 трызу́бага трызу́бых
Д. трызу́баму трызу́бай трызу́баму трызу́бым
В. трызу́бы (неадуш.) трызу́бую трызу́бае трызу́быя (неадуш.)
Т. трызу́бым трызу́бай
трызу́баю		 трызу́бым трызу́бымі
М. трызу́бым трызу́бай трызу́бым трызу́бых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трызу́бы трезу́бый, трёхзу́бый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трызу́бы, ‑ая, ‑ае.

З трыма зубамі, зубцамі. Трызубыя восці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

trident

[ˈtraɪdənt]

1.

n.

трызу́б -а, трызу́бец -ца m.

2.

adj.

трызу́бы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)