трыбуна́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. трыбуна́т
Р. трыбуна́та
Д. трыбуна́ту
В. трыбуна́т
Т. трыбуна́там
М. трыбуна́це

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трыбуна́т

(лац. tribunatus)

урад, годнасць, улада старажытнарымскага трыбуна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трибуна́т ист. трыбуна́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)