Verbum

анлайнавы слоўнік

тручэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тручэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. труціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

труці́цца, тручу́ся, тру́цішся, тру́ціцца; незак. (разм.).

Прымаць атруту з мэтай самагубства або зазнаваць шкоднае дзеянне атрутнага рэчыва.

|| наз. тручэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

труці́ць, тручу́, тру́ціш, тру́ціць; тру́чаны; незак., каго (што).

Знішчаць атрутай.

Т. мышэй.

|| зак. вы́труціць, -ручу, -руціш, -руціць; -ручаны.

|| наз. тручэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

натра́вливание^I

1. натру́чванне, -ння ср., атру́чванне, -ння ср., тручэ́нне, -ння ср.;

2. напалёўванне, -ння ср.;

3. нацко́ўванне, -ння ср., падбухто́рванне, -ння ср.; см. натра́вливать^I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)