трухля́васць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. трухля́васць
Р. трухля́васці
Д. трухля́васці
В. трухля́васць
Т. трухля́васцю
М. трухля́васці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трухля́васць ж. трухля́вость; (ветхое состояние) дря́хлость, ве́тхость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трухля́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць трухлявага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трухля́васць ж. Báufälligkeit f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

трухля́вы, -ая, -ае.

Які ператварыўся ў парахню ад гнілі і часу, струхлеў.

Т. пень.

|| наз. трухля́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трухля́вость трухля́васць, -ці ж.; спарахне́ласць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сітаві́на ‘пора’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Варл.), сітаві́нка ‘тс’ (Некр. і Байк.). Параўн. укр. ситови́на ‘трухлявасць дрэва’, рус. сито́вина ‘гніль у дрэве’. Да сітавы, сіта (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ве́тхость ста́расць, -ці ж.; дра́хласць, -ці ж., ляда́шчасць, -ці ж.; трухля́васць, -ці ж.; см. ве́тхий.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Gebréchlichkeit

f -, -en

1) састарэ́ласць, трухля́васць

2) ло́мкасць, кро́хкасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Hínfälligkeit

f -

1) трухля́васць, ляда́часць, сла́басць

2) няўсто́йлівасць, хі́сткасць

3) перан. неабгрунтава́насць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)