тру́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тру́м тру́мы
Р. тру́ма тру́маў
Д. тру́му тру́мам
В. тру́м тру́мы
Т. тру́мам тру́мамі
М. тру́ме тру́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трум, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Месца паміж палубай і днішчам судна, прызначанае для ўстаноўкі механізмаў, размяшчэння розных грузаў.

2. Памяшканне пад сцэнай у тэатры.

|| прым. тру́мавы, -ая, -ае і тру́мны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трум м., в разн. знач. трюм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Трум 10/109, 299

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

трум, ‑а, м.

1. Месца паміж палубай і днішчам судна, прызначанае для розных грузаў. Магутныя пад’ёмныя краны даставалі вялізныя скрыні з карабельных трумаў. Шамякін. На параходзе і вакол яго кіпела работа. Высачэзныя стрэлы лябёдак то апускалі свае доўгія хобаты ў трум парахода, то падымаліся адтуль з грузам і ныралі за борт, на прыстань. Бяганская.

2. Памяшканне пад сцэнай у тэатры.

[Гал.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трум

т. 15, с. 536

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

трум м. марск. Schíffsraum m -s, -räume, Kíelraum m, Láderaum m;

у труме únter Deck

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

трум

(гал. ’t ruim, ад het ruim = памяшканне)

памяшканне ў корпусе судна паміж ніжняй палубай і днішчам (звычайна для грузаў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Трум ‘месца паміж палубай і днішчам судна, прызначанае для розных грузаў’ (ТСБМ, ТС), ‘спод карабля’ (Некр. і Байк.). З рус. трюм ‘тс’, запазычанага ў Пятроўскую эпоху (спачатку як рюим) з нідэрл. het ruim, або са скарочаным пэўным артыклем ʼt ruim, in ʼt ruim ‘памяшканне’ (Фасмер, 4, 112; Чарных 2, 267; ЕСУМ, 5, 663).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трюм мор. трум, род. тру́ма м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)