трука́цкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
трука́цкі |
трука́цкая |
трука́цкае |
трука́цкія |
| Р. |
трука́цкага |
трука́цкай трука́цкае |
трука́цкага |
трука́цкіх |
| Д. |
трука́цкаму |
трука́цкай |
трука́цкаму |
трука́цкім |
| В. |
трука́цкі (неадуш.) трука́цкага (адуш.) |
трука́цкую |
трука́цкае |
трука́цкія (неадуш.) трука́цкіх (адуш.) |
| Т. |
трука́цкім |
трука́цкай трука́цкаю |
трука́цкім |
трука́цкімі |
| М. |
трука́цкім |
трука́цкай |
трука́цкім |
трука́цкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
трука́цкі прям., перен., разг. трюка́ческий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
трука́цкі, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які мае адносіны да трукача, трукацтва, уласцівы трукачу. Трукацкі прыём.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трука́цтва, -а, н. (разм.).
Празмернае захапленне трукамі, знешнімі эфектамі.
|| прым. трука́цкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
трука́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Чалавек, які выконвае трукі (у 1 знач.).
2. Чалавек, схільны да трукацтва (разм.).
|| ж. трука́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.
|| прым. трука́цкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Трук ‘лоўкі, эфектны прыём, нумар’ (ТСБМ). Запазычана праз рускую мову (трюк) з франц. truc ‘спрытнасць’, якое з праванс. truc ці з італ. trucco ‘палка’. Фасмер (4, 112) выводзіць рус. трюк з англ. trick ‘фокус, трук, спрытны прыём’, параўн. трык ‘trick artifice’ ў “Беларуска-ангельскім слоўніку” Я. Пятроўскага, выдадзеным у Лінцы ў 1946 г. (перавыданне — гл. Пятр.). Крыніцай запазычання англ. trik з’яўляецца ст.-франц. trique, якое з лац. tricae мн. л. ‘інтрыгі’ (Голуб-Ліер, 489; ЕСУМ, 5, 662). Сюды ж трука́цкі, тру́кавы, трука́цтва, трука́ч (ТСБМ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)