тро́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. тро́т
Р. тро́ту
Д. тро́ту
В. тро́т
Т. тро́там
М. тро́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трот (род. тро́ту) м., спорт. трот

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трот спорт. трот, род. тро́ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трот, ‑у, М троце, м.

Від алюру, кароткая рысь у каня.

[Англ. trot.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трот

(англ. trot)

від алюру, кароткая рысь у каня.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)