тро́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тро́нны тро́нная тро́ннае тро́нныя
Р. тро́ннага тро́ннай
тро́ннае		 тро́ннага тро́нных
Д. тро́ннаму тро́ннай тро́ннаму тро́нным
В. тро́нны (неадуш.)
тро́ннага (адуш.)		 тро́нную тро́ннае тро́нныя (неадуш.)
тро́нных (адуш.)
Т. тро́нным тро́ннай
тро́ннаю		 тро́нным тро́ннымі
М. тро́нным тро́ннай тро́нным тро́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тро́нны тро́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тро́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да трона; прызначаны для трона. Трапная зала. Тронная прамова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трон, -а, мн. -ы, -аў, м.

Багата аздобленае крэсла на спецыяльным узвышэнні — месца манарха ў час прыёмаў і іншых урачыстых цырымоній, а таксама сімвал манархічнай улады.

|| прым. тро́нны, -ая, -ае.

Тронная зала.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тронный тро́нны;

тронная речь тро́нная прамо́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tronowy

tronow|y

тронны;

sala ~a — тронная зала

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)