тро́ль

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тро́ль тро́лі
Р. тро́ля тро́ляў
Д. тро́лю тро́лям
В. тро́ля тро́ляў
Т. тро́лем тро́лямі
М. тро́лю тро́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

троль м., миф. тролль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

троль, ‑я, м.

У скандынаўскай міфалогіі — істота (часцей волат), звычайна варожая людзям.

[Швед. troll.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

троль м. міфал. Troll m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

троль

(шв. troll)

надпрыродная істота ў скандынаўскай міфалогіі (часцей волат), звычайна варожая людзям.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Троль ‘у скандынаўкай міфалогіі — істота (часцей волат), звычайна варожая людзям’ (ТСБМ). З паўн.-герм. troll ‘скальны дух’, ст.-нарв. ‘лясны дэман, волат’, дац. trold, ісл. tröll ‘злы дух у вобразе чалавека’, этымалогія якога надалей застаецца не зусім яснай (Клюге₂₂, 741). Магчыма, адсюль выводзіцца слэнгавае тро́ліць (< англ. to troll ‘лавіць рыбу на кручок’) ‘заводзіць, заблытваць, правакаваць (у інтэрнэтным дыскурсе)’, гл. Барковіч, Лінгваінфарм., 220, 277.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ельмслеў Луі Троль

т. 6, с. 386

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

troll​1 [trəʊl] n. myth. троль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тролль миф. троль, род. тро́ля м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Troll

m -(e)s, -e міф. троль, гном (горны дух у нямецкай міфалогіі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)