трашча́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. трашча́нне
Р. трашча́ння
Д. трашча́нню
В. трашча́нне
Т. трашча́ннем
М. трашча́нні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трашча́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. трашчаць (у 1, 2 і 4 знач.), а таксама гукі гэтага дзеяння. Трашчанне паркецін, мабыць, перашкаджае .. [аднакласнікам] падслухоўваць, што гаворыць Вольга. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

треща́ние

1. трашча́нне, -ння ср.;

2. трашча́нне, -ння ср., лапата́нне, -ння ср.; см. треща́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тарахте́ние

1. тарахце́нне, -ння ср., леската́нне, -ння ср.;

2. трашча́нне, -ння ср., лапата́нне, -ння ср.; см. тарахте́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)