трахо́ма, -ы, ж.

Хранічная інфекцыйная хвароба вачэй, якая прыводзіць да слепаты.

|| прым. трахо́мны, -ая, -ае і трахамато́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трахо́ма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. трахо́ма
Р. трахо́мы
Д. трахо́ме
В. трахо́му
Т. трахо́май
трахо́маю
М. трахо́ме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трахо́ма ж., мед. трахо́ма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трахо́ма мед. трахо́ма, -мы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трахо́ма, ‑ы, ж.

Заразнае хранічнае захворванне слізістай абалонкі вока.

[Грэч. tráchoma ад tráchys — шурпаты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трахома

т. 15, с. 523

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Трахома 2/10, 630; 5/132; 9/583; 10/291

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

трахо́ма

(гр. trachoma = шурпатасць)

хранічнае інфекцыйнае запаленне злучальнай тканкі (кан’юнктывы) і рагавіцы вачэй; адна з асноўных прычын слепаты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Трахо́ма ‘заразнае хранічнае захворванне слізістай абалонкі вока’ (ТСБМ, Арх. Вяр.), трахом ‘тс’ (в.-дзв., астрав., Сл. ПЗБ), трахо́ма, трахо́м, трухо́м ‘тс’ (Мова Сен.). З новалацінскай навуковай мовы, параўн. новалац. trāchōma, якое са ст.-грэч. τράχομα ‘шорсткасць, шурпатасць’ < τραχύς ‘шорсткі, няроўны’ (Голуб-Ліер, 486; Чарных, 2, 259; ЕСУМ, 5, 625).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

trachoma [trəˈkəʊmə] n. med. трахо́ма

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)