тра́савы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
тра́савы |
тра́савая |
тра́савае |
тра́савыя |
| Р. |
тра́савага |
тра́савай
тра́савае |
тра́савага |
тра́савых |
| Д. |
тра́саваму |
тра́савай |
тра́саваму |
тра́савым |
| В. |
тра́савы (неадуш.)
тра́савага (адуш.) |
тра́савую |
тра́савае |
тра́савыя (неадуш.)
тра́савых (адуш.) |
| Т. |
тра́савым |
тра́савай
тра́саваю |
тра́савым |
тра́савымі |
| М. |
тра́савым |
тра́савай |
тра́савым |
тра́савых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тра́савы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да трасу. Трасавыя распрацоўкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тра́са, -ы, мн. -ы, трас, ж.
1. Лінія на карце або на зямной паверхні, якая намячае кірунак чаго-н.
Т. трубаправода.
2. Дарога, шлях.
Аўтамабільная т.
Паветраная т.
3. След, які пакідае за сабой трасіруючая куля, снарад і пад.
Т. ракеты.
|| прым. тра́савы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)